Lara lara lara lara lara lala
lara lara lara lara lara lala
lara lara lara lara lara lala
lara lara lara lara la
Aghora que vén a noite
vén a nosa aleghría
a tristura vai pro amo
que se lle acabou o día
Sen pesetas nen centavos
eras un home saghrado
aghora que estás cheo deles
non che quere nin o ghando
E ti tes e tes, non o queres dar
pensas que o tes todo, pero non tes na (x3)
e ti tes e tes, non o queres dar
o día que o queiras halo de roghar
Arrodíllate a roghalo
E ti tes e tes, non o queres dar
pensas que o tes todo, pero non tes na (x2)
e ti tes e tes, non o queres dar
o día que o queiras halo de roghar
Vai de aí home pequeno
esterco do meu corral
que te poñen a vender
aínda non das un real
Na casa do pobre que dá o que ten
puntada menuda e apretala ben
Na casa do rico que fai mala vida
a puntada largha e acabar axiña
(parte con canción invertida)
Arrodíllate a roghalo
E ti tes e tes, non o queres dar
pensas que o tes todo, pero non tes na (x3)
e ti tes e tes, non o queres dar
Sen pesetas nen centavos
eras un home saghrado
aghora que estás cheo deles
non che quere nin o ghando
E ti tes e tes, non o queres dar
pensas que o tes todo, pero non tes na (x3)
e ti tes e tes, non o queres dar
o día que o queiras halo de roghar
e non tes na,
e non tes na,
e non tes na,
e non tes na
E ti tes e tes, non o queres dar
pensas que o tes todo, pero non tes na (x3)
e ti tes e tes, non o queres dar
o día que o queiras halo de roghar
Este canto narra a historia
dunha triste ditadura
que vivimos no pasado
nunha época escura
Unha ditadura cruel
apoderouse dos pobos
a xente pasaba fame
víase terror nos ollos
O cárcere estaba cheo
da xente cos seus valores
que loitaron coas súas forzas
atopando as súas mortes
Anque estou preso no cárcere
non teño pena por eso
nin deixo de ser quen son
nin son o primeiro preso
Alumeame luíña
alumeame luar
alumeame luíña
que me van a pasear
Anque tocan as campás
non tocan polo que morren
tocan polos que están vivos
para que deles se acorden
Caravel roxo no peito
a vitoria dos rapaces
non busquen guerra conmigo
pois eu só desexo paces
Paxaro que vas voando
e levas fío no bico
traemo eiquí para casa
ao meu corazón ferido
Cando paso á túa porta
e na fiestra non estás
vou acurtando o meu paso
por ver se te asomarás
Á túa porta me tes
coma ouro na balanza
en canto non sexas miña
meu corazón non descansa
Muiñeira montañesa
nunca vin unha muiñeira
tan sincera coma esta
Foches falar mal de min
a quen logo mo contou
sempre quixen ben e quero
a quen me desenganou
Teño unha herba na horta
que rebenta polo pé
tamén ti ás rebentar
por decir o que non é
O que ben quixo algún día
se ao querer ten afición
sempre lle queda unha bagoa
dentro do seu corazón
Quero cantar e estar leda
que a tristura non fai ben
aínda non vin á tristura
dar de comer a ninguén
Muiñeira montañesa
nunca vin unha muiñeira
tan sincera coma esta
Canta compañeira hoxe de mañá
canta compañeira, senón heite de axudar
Canta compañeira
Quero collerte da man
quero camiñar contigo
compañeiriña leal
Bota sempre o teu cantar
canta sempre a gorxa aberta
e non deixes de brilar
Co corazón nós cantamos
para demostrarlle ó mundo
que isto é o que nós amamos
Canta compañeira hoxe de mañá
Arrolei á nena
arroleina ben
arrolei á nena
por lle querer ben
Non quere durmir
eu que lle farei
á miña pequena
eu arrolarei
durme
A nena fermosa
non quere durmir
pecha os olliños
e vólveos a abrir
ea, ea, ea
Ora miña nena
ora do meu sol
ora pedaciño
do meu corazón
durme
A nena xa durme
anda de vagar
senón coitadiño
que rompe a chorar
durme
Miña nai, miña naiciña
non hai outra como a miña
que non comía o pan
por llo dar á súa filla
Miña nai, miña naiciña
que linda nai teño eu
vendeu o seu coletiño
para merca-lo meu
Miña nai é unha rosa
eu son filla da roseira
como me hei de apartar
da rosiña que tanto cheira
Miña nai cando se deita
sempre me repite o mesmo
que non quere que me case
que sen home me goberno
Miña nai quéreme moito
coma a miña nai ningunha
pois a pobriña non come
por me deixar boa fortuna
Miña naiciña querida
vaste e déixasme quedar
non ves que sin ti, a súa filla
non se pode consolar
Río verde río verde
río que ten tantas cores
tantas como o río leva
así son os meus amores
Do outro lado do río
ouvín cantar e chorei
eran os meus amoriños
polos que tanto cantei
Onde has dir á herba
che hei de ir a erguer
dareiche un abrazo
do meu ben querer
Do outro lado río
onde a auga fai remanso
dende que falei contigo
nunca tiven máis descanso
Do outro lado do río
do outro lado de alá
vin pasar ós meus amores
non sei que me quererán
Antes eran os teus ollos
os que a min me daban pena
agora non son os teus
que son os doutra morena
Algún día eu quería
e apreciaba as túas cores
agora xa non te quero
nin preciso os teus amores
Anda ti alá para diante
que eu atrás de ti non vou
non me deixa o corazón
amar a quen me deixou
Anda queridiño
non seas así
que te alabe o mundo
non te alabes ti
Antes ó meu amoriño
era gran regalo velo
agora tanto me da
amalo coma perdelo
Din que o amor é rogado
eu non rogo a ninguén
arrenego do amor
que a poder de rogos vén
Non te quero non te quero
xa che perdín a afición
xa che varrín coa vasoira
fóra do meu corazón
O día da miña voda
que ogallá sexa mañán
hei de mercar un vestido
e unha broa de pan
Roupa da miña varanda
roupiña da miña voda
quen che ha de usar miña roupa
que a roupiña negra abonda
Casadiña non son
Nin sei si me hei de casar
a palabra teñoa dada
e non sei si a cumplirei
Para abril, para maio
para o ano que vén
para a primavera
o meu amor vén
Agora que me vai dando
o pelo pola cintura
xa pode saber meu pai
que agora xa non son súa
Ai de min, que sendo nena
dei palabra a un mancebo
agora que son doncela
a cumprila non me atrevo
Casadiña fai tres días
non me canso de chorar
pola vida de solteira
que non hei de recobrar
Casadiña fai tres días
non se cansa de chorar
Caseime, miña naiciña
caseime en mala hora
paso fame e máis traballo
e aínda de min fai mofa
Casadiña dai tres días
non se cansa de chorar
Fixen unha cruz na porta
outra na folla dun olmo
ai, adeus aos meus amores
á túa porta non volvo
O sol é un enganador
eu tamén lle sei o xeito
cando raia estou na cama
cando se pon xa me deito
Ai á ribeira, caramba,
non hai quen vaia
ai á ribeira, caramba,
leva a palma.
Leva a palma, nena,
leva a palma,
ai á ribeira, caramba,
non hai quen vaia
Este sol xa se vai pondo
e a lúa rendida vai
vaite deitar queridiña
á cama de túa nai
Vente vindo, vente vindo
que eu tamén me vou andando
que non quero que me digan
que por ti estou esperando
Namoreime da laranxa
namoreime do limón
namoreime en ti meniña
da túa conversación
O amor que ha de ser meu
ha de ter o cu de pau
a barriga de manteiga
e as pernas de bacallau
Fun xuntando grao a grao
por ver se me namoraba
grao a grao fixen montañas
e agora non vexo nada
Algún día por te ver
abrín portas e xanelas
e agora por non te ver
pecheinas e tabiqueinas
Asómate á xanela
se non pola da veciña
e se non tedes xanelas
cabo de min prenda miña
Aldeíña de Moscoso
todo é terriña chan
onde hai caraveis e rosas
postas pola miña man
Ai, ven ao meu carón
meu ramalliño de menta
porque xunta min respiras
que son de pel morena
Ai, que queres de min
que queres de min
se ata a iauga que bebo
pídoche permiso a ti
e ando matando e roubando
só para manterte a ti
Fun buscar auga
na casca da balancía
Nin bebín nin trouxen auga
nin falei a quen quería
Ai, déixao ir
Déixao ir miña prenda
cando n´o queira ninguén
ha de vir á miña beira
Heicho de dar queridiña
heicho de dar que o teño
heicho de dar queridiña
o anel do meu dedo
Eu e máis ti corazón
por onde imos, argallamos
por onde non imos, non
Mariñeiriño do mar
non quero nada do teu
que o meu xa ten bastante
Non quero do teu querer
fillo dunha panadeira
non quero do teu querer
nin que o teu querer me queira
O moreno valche ouro
o moreno valche ouro
é cor que nunca se perde
sempre ten o mesmo modo
Queridiña dóenche os ollos
tamén che me doen os meus
ímolos lavar ao río
onde a troita lava os seus
Algún día algo algo
agora malpocadiña
xa non me queren as nenas
porque vou apouocadiña
Anque veño da seitura
anque veño da segada
anque veño da seitura
aínda non veño cortada
Teño un amor na montaña
teño un amor montañés
teño un amor na montaña
e no val téñoche tres
Os mociños de Fumaces
son poucos e mal unidos
andan polas chimeneas
como gatos escondidos
Esquecer para querer
vaia unha ignorancia tola
deixar seca unha fonte
para beber auga doutra
Ao muíño de meu pai
eu ben lle sei o tempero
cando está alto baixalo
cando está baixo erguelo
Vai, vai, que te leva o demo
vai, vai, que te vai levar
vai, vai, que te leva o demo
o martes do carnaval
Rúa arriba, rúa abaixo
non hai varas que cortar
todas son mociñas novas
mozos deixalas medrar
Os mociños de Fumaces
vén velos, acolá van
entre pequenos e grandes
levan o paso do can
Ai, non sabes o que eu vin
na feira de Marcelín
unha cabra cunha roca
e un castrón cun violín
Cálame, vaime calando
carta de tututurutú
saltaches sete valados
por virme lamber o cúo can
Agora que vén a guerra
levades aos homes todos
lévanme ó meu queridiño
lévanme a vista dos ollos
Alá no medio do mar
suspiraba unha balea
entre suspiros decía
quen ten amores ten pena
Debaixo do lavadoiro
onde maría lavaba
había un anel de ouro
e unha mazá colorada
Baixo o piñeiro verde
ten o meu amante a cama
e cando o amante durme
o piñeiro baixa a rama
O meu home foi de troula
e volveu cheo de fariña
o muiñeiro non é
eu non sei a quen se arrima
O lugar de Piornedo
rodeeino cun cordón
De medio lugar para un lado
teño o meu corazón
O lugar de Piornedo
non é pobo que é vila
ten un loureiro na entrada
e unha rosa na saída
O lugar de Piornedo
chámanlle Montaña Fría
as mociñas que nel nacen
que boa mocidade crían
Pensabas que te quería
iso foi engano teu
desa túa fermosura
non me namoraba eu
concha da ialma
Anque me vou polo mundo
quérote sempre, morena
Dá a volta, mariñeiro
que tamén a dou o sol
se a dá, que non a dea
eu a volta non a dou
concha da ialma
Sempre andas voume voume
xa te podías ter ido
se te foras hai un ano
xa me tiñas esquecido
concha da ialma
Eu casei-e na montaña
porque había moito pan
o forno da miña sogra
bota silvas polo vran
A miña muller morreume
enterreina no palleiro
deixeille os braciños fóra
para tocar o pandeiro
Eu caseime por un ano
por saber que vida era
O ano vaise acabando
solteiriña quen me dera
Vouvos dar a despedida
vouvos dar os parabéns
vouvos dar a despedida
que ma dan a min tamén
Fago todo o que eu quero
e o que me sae de dentro
non preciso de ninguén
que eu mesma xa me chego
Son muller forte e libre
non hai ninguén que mo negue
e se alguén o intentara,
que mala febre o leve
Eu e máis vós compañeiras
eu e máis vós camaradas
cantamos e arruamos
facemos a foliada
O cantar é das solteiras
o cantar é das solteiras
tamén che é das casadas
cando son foliadeiras
Vivamos nós as mulleres
berremos todas ben alto
que viva a nosa fala
e que viva o noso canto
Axudádeme a cantar
daime aquí unha axudiña
que eu non me podo axudar
desta miña gargantiña
Anque de min digan digan
anque de min digan ben
anque de min digan digan
eu non digo de ninguén
Eu non canto por cantar
nin para che dar nos dentes
canto por alumear
o corazón desta xente
Imos dar a despedida
Aida, Olaia e Sabela
imos dar a despedida
como a dan as Tanxugueiras
O cantar enche a ialma
tamén enche o corazón
o cantar trae recordos
Aínda que ti creas que non
Cando canto este cantar
meu ramalliño de flores
cando canto este cantar
acórdanme os meus amores
Cando pases polo agro
o día do meu enterro
dille a terra que non coma
ai, a trenza do meu cabelo
Ai, mira que reschispea
ai mira que rechispea
viva a cidade de Glasgow
e máis quen por ela pasea
Que estou morrendo por ti
anda dicindo teu pai
que estou morrendo é mentira
pero que te quero si
Como sei que che gusta
o arroz con leite
o día do teu santo
convidareite
Por amor a unha veleta
olvidáchesme a min
foi coma o que trocou
pano fino por baeta
Con ela podo cantar
eu coa lingua non traballo
para que non diga o meu amo
que deixo de traballar